Blog
-
Martijn
Het is alweer een paar jaar geleden dat ik haar ontmoette. Zij, alleenstaand moeder van vier kinderen. Ik, buurtpastor in een wijk op loopafstand van Ikazia.
Ze was in nood. In een crisis. Haar lichaam weigerde dienst. Ze was helemaal op. De zorg voor haar kleine kinderen moest ze noodgedwongen uit handen geven. Een opname in Ikazia volgde. -
Tosca
Tijdens mijn nachtdienst geef ik Jasper (fictieve naam) een fles. De kamer is donker op een functioneel lichtje na.
Jasper is een baby van drie weken oud. Hij lijkt te genieten van de rustige handelingen waarmee ik hem verschoon en natuurlijk van zijn fles. Daarna ligt hij tevreden tegen mijn schouder voor een boertje. Dit zijn heerlijke momenten tijdens mijn dienst. -
Chanell
Al vanaf een hele jonge leeftijd wist ik dat ik wilde gaan werken in een ziekenhuis. Door de jaren heen kreeg dit meer vorm en zo besloot ik uiteindelijk verpleegkunde te gaan studeren. Ik kon niet wachten om aan het werk te gaan, zorg te dragen voor patiënten en een verschil te kunnen gaan maken.
-
CCU- verpleegkundige Carla
De zorg kan toe met veel minder ziekenhuizen, kopt het artikel in mijn krant. Met stijgende ergernis lees ik het relaas van een afdelingshoofd van een Neurochirurgische afdeling ergens in het noorden van het land. Ik zou bijna wedden dat het een econoom is in plaats van een arts.
-
Tosca
Als je zwanger bent, bereid je je in fases voor op de naderende bevalling. Zo groei en ontwikkel je samen met je kindje mee als toekomstige ouder.
Hoe anders verloopt het als je kindje te vroeg geboren wordt, waardoor de stappen ter voorbereiding op de geboorte je ontnomen wordt. Je komt ineens in een hele andere situatie terecht waarbij angst, spanning en schuldgevoelens op kunnen treden. -
Marielle
“Wow!
Dit is het eerste woord wat in mij op komt als ik terug denk aan de avonddienst die ik net achter de rug heb." -
Chanell
Ik ben Chanell (20 jaar), vierdejaars student verpleegkunde aan de Hogeschool Rotterdam. Sinds een jaar ben ik werkzaam als leerling verpleegkundige in het Ikazia Ziekenhuis. Langzaam aan noem ik mezelf dan ook een echte Ikaziaan.
Naast werken als verpleegkundige, vind ik het ook erg leuk om te schrijven. In mijn blogs ga ik jullie meer vertellen over de verpleegkunde opleiding en over het werken in Ikazia. Lees je mee? -
William
Het is woensdagmiddag als ik de afdeling op kom lopen. Ik werk vanavond een avonddienst op de intensive care voor de reguliere zorg. Ik zet mijn rugtas op z’n plek en druk op het knopje voor het zwarte goud. Met mijn koffie in de hand zak ik op een stoel en werp een blik op het afdelingsoverzicht. Opeens valt mij een naam op, hé die ken ik volgens mij. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet de baas en loop naar het bed toe.
-
Anouk
De sfeer in Ikazia, gecombineerd met haar interesse in de hersenen en de zenuwen, heeft ervoor gezorgd dat Anouk erg graag bij ons terug wilde komen voor een oudste coschap (ook wel de semi-arts stage). Dit ging zo goed en ze vond het zo leuk en gezellig, dat ze bleef plakken en hier nu werkt op de afdeling Neurologie. Naast haar werk schrijft Anouk graag over wat ze allemaal meemaakt in ons ziekenhuis.
-
Tosca
Ik ben Tosca de Jong en werk op de kinderafdeling van het Moeder Kind Centrum (MKC) van het Ikazia Ziekenhuis. Twee jaar geleden stapte ik in een wit uniform met blauwe mouwtjes de kinderafdeling op.
Na ruim 25 jaar uit de (kinder-)zorg geweest te zijn, was ik klaar voor mijn eerste werkdag. Enorm spannend maar wat ben ik blij dat ik deze kans kreeg!